Aan boord van de United Airlines vlucht richting Frankfurt valt het allemaal best mee. Het is een vlotte en vriendelijke bediening en we komen niks tekort. Sommigen kunnen wat slapen, anderen houden zich bezig met het entertainment aan boord.
Om 14u45 lokale tijd, een half uur vroeger dan voorzien, landen we in het onweerachtige Frankfurt en zijn we terug in Europa. Daar moeten we nog meer dan 2u wachten op onze vlucht naar Amsterdam. Met de vermoeidheid valt het nog best mee, er is enkel een probleem met de mannen wc's. Ofwel zijn ze die aan het poetsen, ofwel zijn ze buiten gebruik. Zo duurt het bijna een half uur om een beschikbaar toilet te vinden, toch wel opmerkelijk voor één van de grootste luchthavens van Europa.
Enfin, we stappen een halfuurtje later dan gepland op onze vlucht naar Amsterdam en landen om iets na half 7 op de Nederlandse luchthaven. Onze koffers komen snel van de band en even later kunnen we op zoek naar de shuttlebus, die ons terug naar het Park Inn hotel voert, waar onze wagens staan. We hebben geluk dat de bus er net aankomt als we buitenkomen en zijn snel in het hotel. Daar moeten we nog onze parkingkaarten laten valideren en we kunnen op weg. We nemen afscheid van Luc en Frieda, die rechtstreeks naar Hasselt rijden.
Om klokslag 22u00 rijden we het Oevelse kerkplein op, waar Josee (en zoon Koen) haar Jo staat op te wachten. Het is een hartelijk weerzien en er vloeien wat traantjes. We nemen afscheid van Jo, gooien onze koffers binnen, en sluiten de avond af in het Lindenhof, waar ook Joeri zit te wachten.
Het was een hele uitdaging om een groep van 11 (mezelf ingerekend) te begeleiden. Voor de meesten was het een eerste kennismaking met een ander continent, en de bedoeling was om een onvergetelijke indruk na te laten. Dat we daar in geslaagd zijn, staat buiten kijf.
Het begon in het fantastische New York, waar de hop-on-hop-off formule een schot in de roos was. We hadden er best nog een dag langer kunnen blijven. Dan naar Las Vegas, waar de trouw ons altijd zal bijblijven. Verder is Vegas altijd wel leuk, en konden we er ons relaxed aanpassen aan het uurverschil. Dan namen we de auto en reden we naar Prescott, waar het historisch hotelletje Hassayampa Inn het beste van de reis bleek. Ook de Kevin, barman van dienst en met wat vrouwelijke trekjes, zullen we niet snel vergeten. Aan de canyons zat ons programma overvol, met heel wat lange dagen, maar geen probleem voor deze groep. Na het afscheid van Joeri en Sophie, volgden er weer zware reisdagen, maar de Amerikaanse natuur bleef het boeiend houden. In Reno konden we wat rusten, waarna we onze reis beëindigden in het prachtige San Francisco.
Met deze nemen we afscheid van een fantastische groep en kunnen we alweer uitkijken naar het volgende. Eindigen doen we dit keer met volgend citaat :
Reizen is het enige wat je koopt waar je rijker van wordt.
Om 14u45 lokale tijd, een half uur vroeger dan voorzien, landen we in het onweerachtige Frankfurt en zijn we terug in Europa. Daar moeten we nog meer dan 2u wachten op onze vlucht naar Amsterdam. Met de vermoeidheid valt het nog best mee, er is enkel een probleem met de mannen wc's. Ofwel zijn ze die aan het poetsen, ofwel zijn ze buiten gebruik. Zo duurt het bijna een half uur om een beschikbaar toilet te vinden, toch wel opmerkelijk voor één van de grootste luchthavens van Europa.
Enfin, we stappen een halfuurtje later dan gepland op onze vlucht naar Amsterdam en landen om iets na half 7 op de Nederlandse luchthaven. Onze koffers komen snel van de band en even later kunnen we op zoek naar de shuttlebus, die ons terug naar het Park Inn hotel voert, waar onze wagens staan. We hebben geluk dat de bus er net aankomt als we buitenkomen en zijn snel in het hotel. Daar moeten we nog onze parkingkaarten laten valideren en we kunnen op weg. We nemen afscheid van Luc en Frieda, die rechtstreeks naar Hasselt rijden.
Om klokslag 22u00 rijden we het Oevelse kerkplein op, waar Josee (en zoon Koen) haar Jo staat op te wachten. Het is een hartelijk weerzien en er vloeien wat traantjes. We nemen afscheid van Jo, gooien onze koffers binnen, en sluiten de avond af in het Lindenhof, waar ook Joeri zit te wachten.
Het was een hele uitdaging om een groep van 11 (mezelf ingerekend) te begeleiden. Voor de meesten was het een eerste kennismaking met een ander continent, en de bedoeling was om een onvergetelijke indruk na te laten. Dat we daar in geslaagd zijn, staat buiten kijf.
Het begon in het fantastische New York, waar de hop-on-hop-off formule een schot in de roos was. We hadden er best nog een dag langer kunnen blijven. Dan naar Las Vegas, waar de trouw ons altijd zal bijblijven. Verder is Vegas altijd wel leuk, en konden we er ons relaxed aanpassen aan het uurverschil. Dan namen we de auto en reden we naar Prescott, waar het historisch hotelletje Hassayampa Inn het beste van de reis bleek. Ook de Kevin, barman van dienst en met wat vrouwelijke trekjes, zullen we niet snel vergeten. Aan de canyons zat ons programma overvol, met heel wat lange dagen, maar geen probleem voor deze groep. Na het afscheid van Joeri en Sophie, volgden er weer zware reisdagen, maar de Amerikaanse natuur bleef het boeiend houden. In Reno konden we wat rusten, waarna we onze reis beëindigden in het prachtige San Francisco.
Met deze nemen we afscheid van een fantastische groep en kunnen we alweer uitkijken naar het volgende. Eindigen doen we dit keer met volgend citaat :
Reizen is het enige wat je koopt waar je rijker van wordt.
