Iedereen is gisteren als een blok in slaap gevallen. Er zijn er bij die heel de nacht zonder problemen kunnen doorslapen, maar ook die vrij vroeg wakker zijn, waaronder ikzelf. Dan maar opstaan en wat bloggen, om daarna terug in slaap te vallen.
Het is ondertussen heet in Las Vegas, met temperaturen die overdag tot 45°C oplopen. We spreken dan ook ‘s morgens af aan het zwembad omdat het dan nog wat draaglijk is. Daarna gaan we ontbijten en doen het rustig aan en spreken rond de middag af om wat hotelletjes op de strip te gaan bezoeken. Luc, Tanja, Luc en Frieda beslissen om een snipperdag te nemen en de hitte aan het zwembad (of de bar) te trotseren.
Met zijn zevenen gaan we op weg en steken voor onze eerste bezoek de strip over om ‘The Venetian’ aan te doen, een gigantisch hotel waar Venetië in het klein is nagebouwd, met zingende gondelaars en al.
Daarna gaat het verder naar de ‘Forum shops’ in Caesars Palace, dat nog een paar keer groter is.We kijken er onze ogen uit en kunnen heel wat leuke fotootjes nemen.
Het laatste hotel dat we aandoen is de Flamingo, omdat Wendy hier een fotootje wil met de roze vogeltjes, maar het is wel een tijdje zoeken naar die beestjes. Het hotel is ondertussen wel erg gedateerd en een schril contrast met de vorige twee.
Dan is het hoog tijd om een terrasje te gaan doen, maar dat is in Amerika niet makkelijk als er een minderjarige bij is. Sophie mag namelijk nergens mee binnen omdat er alcohol wordt geserveerd, toch wel een heel belachelijke regel. Als je ergens gaat eten en de rest drinkt alcohol, is het geen probleem, maar gewoon iets gaan drinken mag dan weer niet. Raar hoor !
We kopen dan maar wat frisdrankjes in een winkel en lopen terug naar het hotel. Daar check ik mijn mail, hopende op een bericht van de ‘wedding chapel’, maar daar is nog niks van te zien. Dan maar bellen vanuit het hotel, en ja hoor, eindelijk contact en de melding dat de limo chauffeur ons om 17u15 komt ophalen aan de hoofdingang. We hebben nog een dik uur om ons klaar te maken.
Alles in Las Vegas is er ver over, en waarom doen we dan eens niet gek mee ? Trouwen in Las Vegas is een pure geldaftroggelarij, maar wel iets waar je jaren later nog over kan opscheppen. Effe gewoon verstand op nul, en genieten van het moment.
We trekken onze originele trouwpakken aan van 10 jaar geleden, en kunnen er beiden gelukkig zonder al te veel problemen nog in, enkel mijn das heb ik thuis gelaten. We hebben met de rest van de bende om 17u00 afgesproken op onze kamer, en zijn blij verrast dat ze ook mooi uitgedost zijn.
We begeven ons door het casino naar beneden en ook al is dat ‘common business’, we hebben toch wel wat bekijks.
Onze limo staat beneden mooi te wachten, maar er kunnen slechts 8 personen in. Dit wil dus zeggen dat er nog 3 achterna moeten komen met een taxi. De limo doet er toch een goeie 20 minuten over voor de route naar de Graceland Chapel, waar ook Jon Bon Jovi is getrouwd.
Als we binnen zijn, moeten we eerst nog wat financiële zaken afhandelen, maar dan kan de ceremonie beginnen. Met grote bombarie komt een imitatie-Elvis de kapel binnen en begeleidt Belinda naar het altaar. De kerel zit vol humor en doet het best wel goed. Dan efkes de cd opzetten en met veel show (en een goeie stem) brengt hij ‘Can’t help falling in love’ ten berde. Dan nog wat mopkes met o.a. ‘Manneke Pis’ en we mogen onze ringen opnieuw over de vingers schuiven. De sfeer zit er best wel in en met een afsluitende medley wordt het evenement afgesloten.
Binnen mochten we zelf geen foto’s nemen, omdat er een fotograaf aanwezig was. Die moet natuurlijk zijn foto’s kunnen verkopen en die staan een uurtje later online voor een gunstprijsje van 10$ per foto. Daar gaan we thuis nog eens goed over nadenken. Om een impressie te geven, hebben we maar wat printscreens genomen om hier te tonen. Gelukkig mogen we buiten wel nog wat fotootjes nemen.
Dan rijden we terug naar het hotel (met de limo en 3 anderen in de taxi), waar we eerst wat gaan drinken, om daarna een nieuwe taxi te nemen naar ‘Paris’, waar het ‘trouwfeest’ doorgaat bij het uitgebreide buffet met alle Franse specialiteiten. We moeten er eventjes aanschuiven, maar kunnen ons dan tegoed doen aan een voortreffelijk menu.
Dit was een heel speciale dag in Vegas, die we ons ongetwijfeld nog lang gaan herinneren.
Het is ondertussen heet in Las Vegas, met temperaturen die overdag tot 45°C oplopen. We spreken dan ook ‘s morgens af aan het zwembad omdat het dan nog wat draaglijk is. Daarna gaan we ontbijten en doen het rustig aan en spreken rond de middag af om wat hotelletjes op de strip te gaan bezoeken. Luc, Tanja, Luc en Frieda beslissen om een snipperdag te nemen en de hitte aan het zwembad (of de bar) te trotseren.
Met zijn zevenen gaan we op weg en steken voor onze eerste bezoek de strip over om ‘The Venetian’ aan te doen, een gigantisch hotel waar Venetië in het klein is nagebouwd, met zingende gondelaars en al.
Daarna gaat het verder naar de ‘Forum shops’ in Caesars Palace, dat nog een paar keer groter is.We kijken er onze ogen uit en kunnen heel wat leuke fotootjes nemen.
Het laatste hotel dat we aandoen is de Flamingo, omdat Wendy hier een fotootje wil met de roze vogeltjes, maar het is wel een tijdje zoeken naar die beestjes. Het hotel is ondertussen wel erg gedateerd en een schril contrast met de vorige twee.
Dan is het hoog tijd om een terrasje te gaan doen, maar dat is in Amerika niet makkelijk als er een minderjarige bij is. Sophie mag namelijk nergens mee binnen omdat er alcohol wordt geserveerd, toch wel een heel belachelijke regel. Als je ergens gaat eten en de rest drinkt alcohol, is het geen probleem, maar gewoon iets gaan drinken mag dan weer niet. Raar hoor !
We kopen dan maar wat frisdrankjes in een winkel en lopen terug naar het hotel. Daar check ik mijn mail, hopende op een bericht van de ‘wedding chapel’, maar daar is nog niks van te zien. Dan maar bellen vanuit het hotel, en ja hoor, eindelijk contact en de melding dat de limo chauffeur ons om 17u15 komt ophalen aan de hoofdingang. We hebben nog een dik uur om ons klaar te maken.
Alles in Las Vegas is er ver over, en waarom doen we dan eens niet gek mee ? Trouwen in Las Vegas is een pure geldaftroggelarij, maar wel iets waar je jaren later nog over kan opscheppen. Effe gewoon verstand op nul, en genieten van het moment.
We trekken onze originele trouwpakken aan van 10 jaar geleden, en kunnen er beiden gelukkig zonder al te veel problemen nog in, enkel mijn das heb ik thuis gelaten. We hebben met de rest van de bende om 17u00 afgesproken op onze kamer, en zijn blij verrast dat ze ook mooi uitgedost zijn.
We begeven ons door het casino naar beneden en ook al is dat ‘common business’, we hebben toch wel wat bekijks.
Onze limo staat beneden mooi te wachten, maar er kunnen slechts 8 personen in. Dit wil dus zeggen dat er nog 3 achterna moeten komen met een taxi. De limo doet er toch een goeie 20 minuten over voor de route naar de Graceland Chapel, waar ook Jon Bon Jovi is getrouwd.
Binnen mochten we zelf geen foto’s nemen, omdat er een fotograaf aanwezig was. Die moet natuurlijk zijn foto’s kunnen verkopen en die staan een uurtje later online voor een gunstprijsje van 10$ per foto. Daar gaan we thuis nog eens goed over nadenken. Om een impressie te geven, hebben we maar wat printscreens genomen om hier te tonen. Gelukkig mogen we buiten wel nog wat fotootjes nemen.
Dan rijden we terug naar het hotel (met de limo en 3 anderen in de taxi), waar we eerst wat gaan drinken, om daarna een nieuwe taxi te nemen naar ‘Paris’, waar het ‘trouwfeest’ doorgaat bij het uitgebreide buffet met alle Franse specialiteiten. We moeten er eventjes aanschuiven, maar kunnen ons dan tegoed doen aan een voortreffelijk menu.
Dit was een heel speciale dag in Vegas, die we ons ongetwijfeld nog lang gaan herinneren.
