De meesten hebben verbazend goed en lang geslapen, maar ik zat zelf om 4u30 op de iPad om te bloggen. Om 7u00 zitten we met zijn allen aan het ontbijt, en daar valt absoluut niet over te klagen. Het is een uitgebreid Amerikaans ontbijtbuffet met spek en eieren, pannekoekjes, veel fruit, croissants, enz. We overlopen even het programma van de dag, en iets na 8 zijn we al op pad.
We kunnen een goede deal afsluiten met de hop-on-hop-of kerel, waarbij we na een aantal kortingen ook maar voor 9 van de 11 moeten betalen, en gaan dan met de bus op weg naar onze eerste stop, Chinatown.
Het is een regenachtige ochtend in New York, maar toch gaan de meesten boven in het open gedeelte zitten met een poncho. Niet het meest ideale, maar toch een speciale beleving. Als we aan onze eerste stop aankomen, is het gestopt met regenen.
De reden voor de stop is om hier een converter te kopen voor Dirk en Wendy, maar al snel gaat iedereen aan het shoppen en het wordt een leuke bedoening, met als toppunt de ‘yellow taxi’ kousen van Dirk en Joeri.
Na een dik uur stappen we terug de bus op en vervolgen onze weg downtown, tot aan de Freedom Tower, ofwel het One World Trade Center. We moeten 5 minuutjes wandelen, maar iedereen is onder de indruk van de fantastische architecturale verwezenlijkingen.
Na wat te hebben overlegd, besluiten we om het observation deck op de 102e verdieping gaan te bezoeken. Enkel Luc H en Belinda gaan niet mee en gaan iets drinken.
Als we de tickets hebben gekocht (verrassend genoeg geen wachtrij), heeft de stagiair die ons voorthielp een ticket te weinig aangerekend. We proberen dan toch maar om met zijn negenen met 8 tickets binnen te geraken. Bij de eerste controle is het vrij simpel, maar bij de 2e moet alles worden gescand. Gelukkig blijkt de jongeman een Trump-adept te zijn (die kunnen toch niet tot 10 tellen) en geraken we zonder problemen aan de lift.
Je moet het de Amerikanen aangeven, dat ze hun product met de nodige show geweldig kunnen verkopen. Vooral de voorstelling in de lift is fantastisch, met 3D-beelden die tijdens het naar boven gaan op de wanden worden getoond.
Boven aangekomen proberen ze eerst nog een iPad gids te verkopen en moeten we op een groepsfoto, maar als dat achter de rug is, kunnen we genieten van het overweldigende uitzicht. Zelf ben ik ooit nog op de Twin Towers geweest, en dit uitzicht is minstens even goed. Het enige minpuntje is het bewolkte weer, waardoor we soms wat minder kunnen zien.
Na dik 3 kwartier begeven we ons terug naar beneden en gaan we iets zoeken om te eten. Ons oog is hierbij gevallen op iets typisch New Yorks, waar je bij een buffet kan opscheppen wat je wilt, en dat moet betalen per kg. Als we ons naar de kassa begeven, blijken de mensen van de aanpalende supermarkt er ook aan te schuiven en duurt het een eeuwigheid eer we van onze maaltijd kunnen genieten.
Na de lunch vervolgen we onze weg al wandelend naar de Brooklyn Bridge, waar we te voet willen op gaan. Als we onderaan Pier 17 komen kunnen we al wat fotootjes nemen, maar de weg naar boven is er niet dadelijk te vinden.
Het duurt even eer we de juiste weg hebben gevonden, maar na een fikse wandeling staan we boven op de beroemde brug, en dit is absoluut de moeite.
Hoog tijd om iets te gaan drinken, maar dat blijkt niet zo eenvoudig in dit stadsdeel. Uiteindelijk wandelen we helemaal terug naar de Ierse pub waar Luc en Belinda deze middag hebben gewacht, en doen we ons tegoed aan een aantal deugddoende drankjes.
Het is al tegen een uur of 6 wanneer we terug op de bus springen en de bedoeling is om terug naar ons vertrekpunt te rijden. Dit is echter een redelijk stukje rijden, en de drankjes van daarjuist beginnen hun tol te eisen. Niet dat er iemand ziek wordt of zo, maar die Amerikaanse biertjes lijken toch sneller de weg naar de blaas te vinden dan in België. Vooral Luc H, nochtans goed getraind, heeft een uiterst prangende behoefte.
Als we na een half uur eindelijk aan de eerste stop (van de 3) komen, sprint Luc als in zijn beste HSV-dagen uit de bus en moet de rest zijn voorbeeld volgen. Ook de andere heren hebben ondertussen dezelfde prikkeling gekregen en zetten het op een lopen. De eerste de beste winkel met een toilet wordt ingenomen, en het bordje ‘only for customers’ wordt duchtig genegeerd.
Enfin, nadat iedereen zijn behoefte heeft gedaan, besluiten we om verder te wandelen en onderweg iets te eten. Na een tijdje zijn we terug in de buurt van Times Square, en valt onze keuze op Applebees, een zaak die mij wel een belletje doet rinkelen, maar waar we nog nooit zijn geweest. Het blijkt helaas een slechte keuze te zijn, met eten dat bij de meesten koud is, en ook nog cocktails die niet te drinken zijn.
Na een paar keer ons beklag te hebben gedaan, wordt de manager er bij gehaald en na een stevige discussie waarbij woorden als ‘jail’ en ‘fight’ vallen, krijgen we een verminderde rekening die we zonder fooi betalen.
We vervolgen onze weg naar het hotel, maar een aantal mensen van de groep zijn nog fit en willen de night bus tour, die ook bij onze tickets zit, wel beleven. Ondertussen is het al bijna 22u00 geworden en haak ik samen met Belinda ook af. Enkel Jo, Dirk, Wendy, Luc N en Tanja vatten de anderhalf durende tour nog aan.
Dit was een vermoeiende, maar absoluut fantastische dag in New York.
