We hebben afgesproken om 10u in de lobby om uit te checken. Iedereen is dus op een verschillend tijdstip opgestaan en zelf gaan eten. Het uitchecken verloopt probleemloos en daarna wordt het tijd om onze auto’s gaan uit te testen. Met een beetje puzzelen krijgen we alle bagage en personen in de auto, maar erg comfortabel is het niet. Daarom beslissen we om terug naar Alamo (onze verhuur maatschappij) te rijden en nog een auto bij te huren.
De prijs valt echter tegen. Die van de auto zelf is best te doen, maar de verzekeringen die erbij komen zijn ongelooflijk duur. Online boeken is veel goedkoper, maar dan moet je 1 tot 2 dagen wachten voor goedkeuring, en die tijd hebben we natuurlijk niet. We kunnen nog wat afdingen en beslissen dan toch om de auto bij te nemen voor een weekje, tot Joeri en Sophie terugvliegen.
Zo rijden we buiten met een Hyundai Elantra en kunnen we met onze 3 bakken op weg naar onze eerste stop, de Hoover Dam. Na een klein uurtje hebben we die bereikt, maar er is toch veel veranderd tov onze laatste doortocht hier 18 jaar geleden. Een parkeerplaats vlakbij de dam is betalend en kost liefst 30$. Daar doen we niet aan mee en parkeren de auto een heel stuk verder. Zelfs om het Visitors Center te bezoeken, moeten we betalen. Dan maar wat wandelen in de broeierige hitte en wat fotootjes maken.
Gelukkig hadden Dirk en Wendy ‘s morgens 20 flessen water gaan kopen, want die gaan er bij terugkomst aan de wagen bijna allemaal aan.
We vervolgen onze weg naar Prescott, zo’n 350 km verder gelegen. In het begin rijden we door de dorre woestijn, maar na een tijdje begint het heel wat mooier te worden, ook wel omdat er enorme onweersbuien langs ons opduiken.
Zo’n 80 km voor onze bestemming, krijgen we opeens een ‘Flood Flash warning’ op onze GSM’s van de Amerikaanse regering, wat een waarschuwing is voor overstroming. Nog nooit meegemaakt zoiets, maar het maakt heel wat lawaai. We zien wel wat modderstromen, maar hebben er eigenlijk geen last van.
Het is al 19u00 eer we Prescott bereiken en we kunnen inchecken in het prachtige Hassayampa Inn hotel. Het is een historisch hotelletje ontstaan in 1927, met een oude lift en heel gezellig barretje. Dat gaan we natuurlijk dadelijk uitproberen en blijven er een hele avond plakken. De sfeer is uitbundig en als we dan ook nog uitstekende hapjes voorgeschoteld krijgen, kan het niet meer op.
Het is tegen middernacht als de meesten naar hun kamer waggelen. We beleefden een mooie dag en fantastische avond in de USA.
