Het wordt een lange dag vandaag. Om 5u45 gaat de wekker en moeten we opstaan. We hebben om 6u15 afgesproken in de lobby om de Antelope Canyon te gaan bezoeken. Daarvoor moeten we om half zeven bij de organisatie zijn waar we de tour hebben geboekt. Luc en Frieda pasten voor deze optie en kunnen dus wat uitslapen.
We zijn er niet alleen en rijden met 4 grote jeeps naar de startplaats van de Canyon. We krijgen een korte uitleg van onze gids en starten dan aan de wandeling. De Antelope Canyon is een smalle canyon die zo’n 5 miljoen jaar geleden door water of modder is uitgesleten. We lopen er zo’n klein uurtje door, en kunnen er dankzij onze gids, fantastische foto’s nemen.
Tegen 8u30 zijn we terug in het hotel, en genieten we van een welverdiend ontbijt. Na het uitchecken gaan we eerst wat water inslaan en gaan we op weg voor onze 2e stop, de Glen Canyon Dam, die vergelijkbaar is met de Hoover Dam een paar dagen eerder.
De volgende stop is de ‘Horseshoe bend’, een rots met een geweldig uitzicht die zo’n 7 km buiten Page is gelegen. De rots is omgeven door water in de vorm van een hoefijzer, vandaar de naam.
We moeten wel zo’n kilometer wandelen in het mulle duinenzand bij een hitte van 38°, wat niet voor iedereen zo makkelijk is. Het uitzicht is ook nu overweldigend.
Dan is het tijd om verder te rijden naar Kayenta, zo’n 160 km verder gelegen. We doen het rustig aan en komen tegen 3u30 aan in het kleine stadje. Na het inchecken gaan we wat inlichtingen inwinnen over Monument Valley, het park dat zo’n 40 km verder is gelegen en dat we nog willen gaan bezoeken. Het blijkt tot 20u00 open te blijven, dus gaan we met zijn negenen nog op pad. Joeri en Sophie blijven in het hotel om van het zwembad te genieten.
Het is een prachtige rit tot aan Monument Valley. Bij het ‘Visitor Center’ gaan we wat inlichtingen inwinnen, en dan kunnen we op pad voor een ritje van zo’n 17 miles, weliswaar op onverharde wegen. Aan de inkom is er niemand meer te bespeuren en we kunnen met onze 2 auto’s gratis binnen.
Bij de eerste stop merkt Dirk echter op dat de benzine van zijn wagen zo goed als op is. Verder rijden is daarom een groot risico. Luc N, Luc H en Frieda offeren zich op om terug te rijden, en we rijden met zijn zessen verder door het prachtige park.
Ondertussen zitten we in de staat Utah en is het uurverschil met België teruggelopen tot 8. Het is dan ook al bij half negen lokale tijd, eer we terug in het hotel zijn. We snakken naar een fris pintje, maar als we onze reisgenoten aan het zwembad tegenkomen, blijkt dit niet mogelijk te zijn. We bevinden ons blijkbaar in Navajo (soort indianenstam) gebied en daar is alcohol verboden.
Dan maar het restaurant in zonder aperitiefje. We eten er nog vrij behoorlijk en praten na over deze prachtige dag. Dit was een absolute topper in de USA.
