We zijn alweer op tijd uit de veren voor het ontbijt in het Alpenhof. Vandaag volgt er opnieuw een zware, maar een mooie dag. We gaan immers Yosemite National Park bezoeken, tenminste, als het lukt. Bosbranden hebben onze planning een beetje in de war gestuurd. Het internet is ondertussen uitgevallen en we vragen informatie aan de balie. Daar krijgen we te horen dat we Yosemite wel kunnen bezoeken, maar niet naar de Village kunnen. Er gaat slechts één uitgang zijn.
We gaan dus een paar dingen missen, maar op zich is het niet zo erg. We gaan waarschijnlijk nog genoeg kunnen zien. Na het inslaan van wat voorraad (eten en drinken) gaan we op weg naar de Tioga Pass, de ingang van het Yosemite National Park.
Na een klein uurtje bereiken we de pas, die op dik 3000m hoogte ligt. We worden nogmaals op de hoogte gebracht van de delen die zijn afgesloten. We zijn wel blij verrast als blijkt dat we toch ook nog sequoia’s kunnen zien.
In het eerste deel van het park stoppen we regelmatig om wat foto’s te nemen. Als we dichter bij de Village komen, wordt de lucht grijzer en grijzer. Als we bij ‘Olmsted Point’ komen, een uitzichtpunt waar we de ‘Half Dome’ zouden moeten zien, is de smog zo dik dat we helemaal niks kunnen opmerken. Dan maar ineens verder naar Tuolumne Grove, voor een wandeling naar de sequoia’s.
Vanaf de parking is het dik 2 km wandelen naar de dikke bomen, en in eerste instantie gaat iedereen mee. Wanneer halverwege blijkt dat het toch wel erg steil naar beneden gaat, en we straks nog terug moeten, haken Frieda en Luc af. We gaan dus met zijn 7 verder om de machtige sequoia’s te aanschouwen.
Als we op het punt staan om terug te keren, kan Wendy een woodpecker op haar iPhone vastleggen. We blijven nog een tijdje hangen, maar het zeldzame beestje laat zich niet meer zien.
Ondertussen is Tanja al eerder op haar tempo alleen naar boven getrokken, en zij heeft nog meer geluk. Zij kan (ondertussen in het gezelschap van Luc en Frieda) 3 beren spotten, die naast de weg in het grasveld aan het spelen zijn.
Rond een uur of 4 gaan we op weg naar het hotel, dat in Chowchilla is gelegen. Onze GPS geeft aan dat we daar nog dik anderhalf uur moeten over doen. Onderweg stoten we echter op wegen die zijn afgesloten door de bosbranden, en we doen er liefst 3u over om het hotel te bereiken.
‘s Avonds gaan we nog lekker eten in een nabijgelegen restaurant, maar verder is er in het stadje niks te beleven. We gaan dus na een lange reisdag vroeg onder de wol. Morgen wacht alweer een stevige rit.
Na een klein uurtje bereiken we de pas, die op dik 3000m hoogte ligt. We worden nogmaals op de hoogte gebracht van de delen die zijn afgesloten. We zijn wel blij verrast als blijkt dat we toch ook nog sequoia’s kunnen zien.
In het eerste deel van het park stoppen we regelmatig om wat foto’s te nemen. Als we dichter bij de Village komen, wordt de lucht grijzer en grijzer. Als we bij ‘Olmsted Point’ komen, een uitzichtpunt waar we de ‘Half Dome’ zouden moeten zien, is de smog zo dik dat we helemaal niks kunnen opmerken. Dan maar ineens verder naar Tuolumne Grove, voor een wandeling naar de sequoia’s.
Vanaf de parking is het dik 2 km wandelen naar de dikke bomen, en in eerste instantie gaat iedereen mee. Wanneer halverwege blijkt dat het toch wel erg steil naar beneden gaat, en we straks nog terug moeten, haken Frieda en Luc af. We gaan dus met zijn 7 verder om de machtige sequoia’s te aanschouwen.
Als we op het punt staan om terug te keren, kan Wendy een woodpecker op haar iPhone vastleggen. We blijven nog een tijdje hangen, maar het zeldzame beestje laat zich niet meer zien.
Ondertussen is Tanja al eerder op haar tempo alleen naar boven getrokken, en zij heeft nog meer geluk. Zij kan (ondertussen in het gezelschap van Luc en Frieda) 3 beren spotten, die naast de weg in het grasveld aan het spelen zijn.
Rond een uur of 4 gaan we op weg naar het hotel, dat in Chowchilla is gelegen. Onze GPS geeft aan dat we daar nog dik anderhalf uur moeten over doen. Onderweg stoten we echter op wegen die zijn afgesloten door de bosbranden, en we doen er liefst 3u over om het hotel te bereiken.
‘s Avonds gaan we nog lekker eten in een nabijgelegen restaurant, maar verder is er in het stadje niks te beleven. We gaan dus na een lange reisdag vroeg onder de wol. Morgen wacht alweer een stevige rit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten