4 augustus

Aan boord van de United Airlines vlucht richting Frankfurt valt het allemaal best mee. Het is een vlotte en vriendelijke bediening en we komen niks tekort. Sommigen kunnen wat slapen, anderen houden zich bezig met het entertainment aan boord.

Om 14u45 lokale tijd, een half uur vroeger dan voorzien, landen we in het onweerachtige Frankfurt en zijn we terug in Europa. Daar moeten we nog meer dan 2u wachten op onze vlucht naar Amsterdam. Met de vermoeidheid valt het nog best mee, er is enkel een probleem met de mannen wc's. Ofwel zijn ze die aan het poetsen, ofwel zijn ze buiten gebruik. Zo duurt het bijna een half uur om een beschikbaar toilet te vinden, toch wel opmerkelijk voor één van de grootste luchthavens van Europa.

Enfin, we stappen een halfuurtje later dan gepland op onze vlucht naar Amsterdam en landen om iets na half 7 op de Nederlandse luchthaven. Onze koffers komen snel van de band en even later kunnen we op zoek naar de shuttlebus, die ons terug naar het Park Inn hotel voert, waar onze wagens staan. We hebben geluk dat de bus er net aankomt als we buitenkomen en zijn snel in het hotel. Daar moeten we nog onze parkingkaarten laten valideren en we kunnen op weg. We nemen afscheid van Luc en Frieda, die rechtstreeks naar Hasselt rijden.

Om klokslag 22u00 rijden we het Oevelse kerkplein op, waar Josee (en zoon Koen) haar Jo staat op te wachten. Het is een hartelijk weerzien en er vloeien wat traantjes. We nemen afscheid van Jo, gooien onze koffers binnen, en sluiten de avond af in het Lindenhof, waar ook Joeri zit te wachten.

Het was een hele uitdaging om een groep van 11 (mezelf ingerekend) te begeleiden. Voor de meesten was het een eerste kennismaking met een ander continent, en de bedoeling was om een onvergetelijke indruk na te laten. Dat we daar in geslaagd zijn, staat buiten kijf.

Het begon in het fantastische New York, waar de hop-on-hop-off formule een schot in de roos was. We hadden er best nog een dag langer kunnen blijven. Dan naar Las Vegas, waar de trouw ons altijd zal bijblijven. Verder is Vegas altijd wel leuk, en konden we er ons relaxed aanpassen aan het uurverschil. Dan namen we de auto en reden we naar Prescott, waar het historisch hotelletje Hassayampa Inn het beste van de reis bleek. Ook de Kevin, barman van dienst en met wat vrouwelijke trekjes, zullen we niet snel vergeten. Aan de canyons zat ons programma overvol, met heel wat lange dagen, maar geen probleem voor deze groep. Na het afscheid van Joeri en Sophie, volgden er weer zware reisdagen, maar de Amerikaanse natuur bleef het boeiend houden. In Reno konden we wat rusten, waarna we onze reis beëindigden in het prachtige San Francisco.

Met deze nemen we afscheid van een fantastische groep en kunnen we alweer uitkijken naar het volgende. Eindigen doen we dit keer met volgend citaat :

Reizen is het enige wat je koopt waar je rijker van wordt.

3 augustus

Het is vandaag onze laatste dag in de USA. In de voormiddag is iedereen vrij en wij vullen die tijd met uitslapen, de blog aanvullen en onze koffers inpakken. Luc, Tanja, Dirk, Wendy en Jo gaan nog cadeautjes kopen bij Apple en Adidas en zijn dus in de voormiddag al op de shopping tour.

Om 12u verzamelen we aan de lobby om iedereen uit te checken en onze koffers in bewaring te geven. Nadien gaan we samen een laat ontbijt nemen en maken we nog plannen voor de namiddag. Belinda is wat ziekjes en blijft met Tanja in het hotel. Luc en Frieda gaan nog wat wandelen in San Francisco. De andere 5, waaronder mezelf, willen nog een kijkje van dichtbij gaan nemen in Lombard Street, de kronkelige straat.

We gaan dus op pad voor een fikse wandeling van zo'n 8 km. Als we bij Lombard Street aankomen, zien we dat de straat heel wat bekijks heeft. Er staan toch zo'n dik 50 mensen foto's te nemen. We lopen helemaal naar boven en brengen er zo'n halfuurtje door, waarna het hoog tijd is om terug te keren naar het hotel, waar we om 15u30 hebben afgesproken. Op de terugweg spotten we nog een aantal speciale plaatjes, waaronder een duidelijke boodschap voor Dirk :-)

De 2 taxi's die we besteld hadden, zijn mooi op tijd en zetten ons zonder problemen af aan de San Francisco International terminal. Daar moeten we eerst weer online inchecken, en deze keer duurt het wel wat langer dan in New York. Na zo'n kwartiertje krijgen we mooi onze bagagelabels en instapkaarten afgedrukt en kunnen we onze koffers gaan inleveren.

We maken nog een laatste fotootje in de luchthaven en gaan dan op weg voor de lange terugreis. Ook het vliegtuig is mooi op tijd en we stijgen om 19u10 op voor een vlucht van 10u naar Frankfurt met een Boeing 787 Dreamliner van United Airlines.

Morgenavond zijn we terug in ons Belgenlandje.

2 augustus

We hebben om 9u afgesproken in de lobby van hotel Americania in San Francisco. Gisteren hebben we tickets gekocht voor de hop-on-hop-off bus en die start dit uur. We moeten nog zo’n kwartiertje wandelen naar de opstartplaats aan Union Square. Als we buiten komen is het fel bewolkt en koud (zo’n 13°C), maar we laten ons niet afschrikken.

Als we op de bus stappen, gaan de meesten bovenaan zitten, in het open gedeelte. Enkel Belinda neemt beneden plaats in het warmere gedeelte. We gaan van start en gaan dadelijk richting stadhuis, langs Haith Street (de hippiestraat) tot aan het Golden Gate Park. Op de bus begint het intussen kouder en kouder te worden, en als we over de mistige Golden Gate brug rijden, is het niet meer te doen. Een stormwind teistert onze lichamen en we duiken weg achter de banken. Als we aan het ‘Vista Point’ komen, stapt er niemand uit maar haasten we ons naar beneden. We zijn allemaal verkleumd.

Als we terug op weg gaan, wagen Dirk en Wendy zich toch terug boven om de kou te trotseren. We kijken uit naar een plaats om te ontbijten, maar het duurt tot het eindpunt aan Fisherman’s Wharf tot we afstappen en een overvloed aan keuze hebben. We gaan er een lekker soepje eten, en iedereen gaat dan even zijn eigen gang.

Ondertussen is het volledig opgeklaard en is het heel wat aangenamer om terug op de bus te kruipen. Omdat we daarstraks geen goede foto’s hebben kunnen nemen van de beroemde ‘Golden Gate Bridge’, besluiten we om de toer opnieuw te doen. Deze keer is het veel aangenamer en na goed anderhalf uur bereiken we opnieuw de brug. Ondertussen zijn we heel wat over San Francisco te weten gekomen, dankzij de interessante uitleg in de bus, waar iedereen aandachtig luistert.

Als we afdraaien om te parkeren, rijdt onze chauffeur een andere auto aan. Het duurt even eer we van de bus kunnen, maar dan hebben we een prachtig uitzicht van de San Francisco skyline en de brug.

Daarna rijden we terug naar Union Square en stappen we daar af om via Chinatown naar Little Italy te gaan, waar we willen gaan eten. We kunnen nog wat souvenirs inslaan en proberen dan te reserveren bij ‘The Stinking Rose’, één van de bekendste restaurants van San Francisco. Tot onze grote verbazing kunnen we dadelijk binnen in het restaurant waar alles om look draait. Daarom ook de prachtige naam.

We eten er best wel lekker en sluiten de avond, na een fikse wandeling terug, af in de bar van het hotel. Dit was de koudste, maar ook één van de leukste dagen in de USA.

1 augustus

We zijn op tijd uit de veren in het Red Roof Inn hotel in Rancho Cordova, waar het verblijf niet zo interessant was. We checken uit en gaan op weg voor onze laatste rit naar San Francisco, met tussenstop in Napa Valley.

Het is een dik uur rijden naar Napa Valley, de bekendste en ook duurste wijnregio van de Verenigde Staten. We stoppen in het stadje Napa voor een verkenning en om te ontbijten. Napa is klein maar gezellig en kan ons wel bekoren. Als we wat wijn willen gaan proeven, blijkt dat dit toch enorm duur is, hetgeen we op voorhand al hadden gevreesd. Het kost 20$ om een nipje te nemen van 4 wijntjes naar keuze. Dat laten we aan ons voorbijgaan en we beslissen om nog een klein toertje door de wijnvallei te doen, vooraleer we verder rijden naar San Francisco.

Op de GPS is aangegeven dat de trip naar San Francisco ons ook nog een uurtje kost, maar dat valt dik tegen. Het drukke verkeer zorgt ervoor dat het bijna 3 uur wordt. Uiteindelijk bereiken we het Americania hotel, checken in, en gaan dan verder onze auto inleveren in de stad. We klokken af op 3.985 km en zijn best tevreden van onze 2 Dodge Caravans, die goed dienst hebben gedaan.

Als we terug in het hotel zijn, wordt het tijd om de stad te gaan verkennen. We lopen helemaal langs Union Square (de grote markt), verder door Chinatown en Little Italy naar Fisherman’s Wharf, waar we op Pier 39 in het Hard Rock Cafe gaan eten. Onderweg hebben we ook Lombard Street, het meest kronkelige straatje ter wereld, in de verte zien liggen. We eten er opnieuw lekker en wandelen nadien terug naar het hotel.

De eerste kennismaking (voor de meesten toch) van San Francisco was veelbelovend. Morgen gaan we ze verder ontdekken.